Wdrożenie przepisów unijnej Dyrektywy „drugiej szansy” ma odbyć się szybciej niż zaplanowano.
Mianem Dyrektywy „drugiej szansy” określa się Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z 20 czerwca 2019 roku, w której prawnie uregulowano kwestię restrukturyzacji zapobiegawczej, umorzenia długów i zakazów prowadzenia działalności oraz środków zwiększających skuteczność́ postepowań dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i umorzenia długów.
Państwa członkowskie Unii Europejskiej (UE) zostały zobligowane do wdrożenia Dyrektywy do lipca 2021 roku. Polska skorzystała z możliwości odroczenia tego terminu o rok. Tym samym wdrożenie zapisów Dyrektywy miało się odbyć do 17 lipca 2022 roku. Jednak dopiero na początku lipca 2022 roku pojawił się proponowany tekst ustawy wdrożeniowej. Zawarte w niej zapisy miały obowiązywać po upływie 18-miesięcznego vacatio legis. Wszystko wskazuje jednak, że ten czas zostanie skrócony. Niektórzy eksperci uznają to za słuszne i zwracają uwagę, że Polska i tak znacznie przekroczyła dopuszczalne terminy na wdrożenie unijnych przepisów. Poza tym, niektóre zapisy Dyrektywy już widnieją w polskim porządku prawnym. Inni z kolei twierdzą, że wejście w życie zapisów Dyrektywy i ich stosowanie wymaga czasu niezbędnego do zaznajomienia się z nimi.
Wśród najistotniejszych zapisów Dyrektywy uznaje się:
- wprowadzenie instytucji określanej mianem „testu zaspokojenia”,
- uprawnienie nadzorcy i zarządcy do wsparcia stron postępowania restrukturyzacyjnego w prowadzonych negocjacjach,
- objęcie układem wierzytelności zabezpieczonych rzeczowo,
- przyjęcie układu z pominięciem sprzeciwu wyrażonego przez wierzycieli.
